1xeber.media Musavat.com-a istinadla xəbər verir ki, Moskva ilə Bakı arasındakı münasibətlər ən gərgin mərhələsinə daxil olub. Rusiya açıq şəkildə Azərbaycanı hədəfə alıb və həm hərbi, həm informasiya, həm də siyasi müstəvidə Bakıya qarşı koordinasiyalı hücum kampaniyası həyata keçirir.
Münasibətlərin gərginləşməsinin əsas səbəbi ötən ilin dekabr ayında baş verən dəhşətli hadisə – Azərbaycan təyyarəsinin vurulmasıdır. Bu dəhşətli faciədən sonra Moskvanın davranışları anormal və saymazyana oldu. Rusiya nə faciəni obyektiv şəkildə araşdırdı, nə də günahkarları müəyyən edib cəzalandırdı. Təyyarənin vurulmasında iştirak edənlərin məsuliyyəti ört-basdır edildi, kompensasiya məsələsi gündəmə belə gətirilmədi. Bu isə Azərbaycan cəmiyyətində haqlı qəzəb və etiraz doğurdu.
Faciədən sonra Moskva Azərbaycanla münasibətləri düzəltmək əvəzinə, yeni hücumlara başladı. Əvvəlcə Rusiyada Azərbaycan diasporasına qarşı təzyiqlər artdı, iş adamları sıxışdırıldı, miqrantlara qarşı repressiyalar genişləndirildi. Ardınca Ukraynada Azərbaycanın iqtisadi varlığına bir neçə dəfə raket zərbələri endirildi: SOCAR-ın yanacaqdoldurma məntəqələri iki dəfə vuruldu, qaz paylayıcı məhv edildi. Daha sonra qardaş Türkiyənin "Bayraktar" zavodu bombalandı. Dünən isə Azərbaycanın Kiyevdəki səfirliyinin cəmi yüz metrliyinə raket düşdü.
İnsayder məlumatlarına görə, bütün bunlar təsadüfi deyil. Vladimir Putin Təhlükəsizlik Şurasının iclasında şəxsən göstəriş verib: “Azərbaycan prezidentinin anti-rus siyasətinə qarşı böyük kampaniya başlamalıdır.” Dövlət mediasına Azərbaycana qarşı hücumların açıq şəkildə aparılmasına icazə verilib. Prezident Administrasiyası rəhbərinin müavini Aleksey Qromov isə Azərbaycana qarşı təbliğat materiallarının hazırlanmasına məsul edilib.
Məsələnin görünən tərəfi budur ki, bütün bu qəzəbli və yeni kampaniyanın səbəbi Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyevin “Əl-Ərəbiyyə” kanalına verdiyi müsahibədən sonra oldu. Həmin müsahibədə Əliyev açıq şəkildə bildirib ki, 1920-ci ildə Rusiya Azərbaycanı işğal edib...
Musavat.com olaraq bildiririk ki, bu, Azərbaycanın dərsliklərində və arxivlərində təsbit olunmuş tarixi faktdır. Və illərdir ki, ölkəmizdə tədris olunur. Lakin Kreml bu həqiqəti bəhanə edərək, birbaşa Azərbaycan liderinə qarşı informasiya və siyasi hücuma keçdi.
Əslində, bütün bu proseslər bir həqiqəti göstərir: Rusiya Azərbaycandan istədiyini ala bilmir. Prezident İlham Əliyev müstəqil siyasət yürüdür, Moskvanın, ya da bir kimsənin diktəsini qəbul etmir və Ermənistanla normallaşma prosesinə kənar gücləri, o cümlədən də Rusiyanı buraxmır. Bu da diktəyə öyrəşmiş "rus ayısı"nı qəzəbləndirir və indi o, pəncəsi üstə qalxaraq bağırmaqdadır...
Belə bir vəziyyətin yaranmasına birbaşa məsul olan Putin münasibətləri düzəltmək əvəzinə, hər bəhanədən istifadə edərək Azərbaycana qarşı təzyiq siyasətini daha da gücləndirir. Təyyarə faciəsini ört-basdır etməsi, diasporaya qarşı hücumlar, Ukrayna ilə əlaqələrə görə qısqanclıq ritorikası və indi də Əliyevin tarixi bəyanatını bəhanə etməsi Kremlin niyyətini açıq şəkildə göstərir. Moskva Azərbaycanla normal münasibətləri bərpa etmək istəmir – əksinə, Putinin şəxsən rəhbərlik etdiyi bu kampaniya münasibətləri daha da uçuruma sürükləyir.
Putin və Kremlin bu davranışları nəticə etibarilə təkcə Azərbaycanla münasibətlərin qopması ilə yekunlaşmayacaq, eyni zamanda Rusiyanın Güney Qafqazı və bütövlükdə Türk dünyasının əhəmiyyətli bir qismini birdəfəlik itirməsinə gətirib çıxaracaq. Vladimir Putinin yanlış siyasəti nəticəsində artıq bütün dünya, o cümlədən slavyan xalqları belə, Rusiyadan üz döndərir, Avropa ard-arda sanksiyalar tətbiq edir. Bu gün hər kəs Rusiyanın “izqoy” vəziyyətə düşməsindən danışır. Belə şəraitdə Kreml öz aqressiv siyasətini Güney Qafqaza, Azərbaycana yönəltməklə sadəcə özünü daha dərin uçuruma sürükləyir. Çünki indiki durumda Rusiya Azərbaycana heç nə edə bilməz – nə etsə, yalnız özünə və Rusiyada çalışan, həmin ölkənin rifahı və iqtisadiyyatı üçün zəhmət çəkən milyonlarla azərbaycanlı miqrantın taleyinə edəcək. Azərbaycan isə əksinə, bütün qonşuları ilə sülh, barış və əməkdaşlıq şəraitində yaşamağı, münasibətlər qurmağı hədəf seçmiş bir dövlətdir. Lakin Moskva ötən ilin dekabrından başlayaraq yenidən “pəncəsi üstə qalxmış ayı” siyasətinə qayıdıb. Bu isə Kremlin sonunun yaxınlaşdığını, Rusiyanın regionda artıq qalıcı heç nə edə bilmədiyini bir daha göstərir.
